اولاً تا چندی پیش علاقه‌ای نداشتم کار مترجمان زبان ترکی استانبولی را نقد کنم، چون معتقد بودم قضاوت بر عهده‌ی منتقدان و مخاطبان است، اما حالا نظرم عوض شده! ثانیاً همکاری ناشران ایرانی با آژانس‌های ترکیه مسئله‌ی من نیست، پس قاعدتاً لزومی ندارد وقتی نشر چشمه با افتخار اعلام می‌کند از این پس ناشر رسمی آثار اورهان پاموک است واکنشی نشان دهم (مگر پارسال که پاموک به دعوت نشر ققنوس به ایران آمد و شنیدیم ارسلان فصیحی، با رضایت نویسنده مترجم آثار بعدی او خواهد بود، کسی واکنشی نشان داد؟)، اما حالا داستان فرق می‌کند. چرا؟چون نشر چشمه تاکید کرده که قرارداد «پس از مدتی بررسی از سوی نویسنده و کارگزارش» منعقد شده و طبعاً این تصور در ذهن مخاطبان شکل می‌گیرد که کارهای مترجم بی‌نقص بوده، در حالی‌که من مدعی‌ام این‌طور نیست و چون خودم نیز دو کتاب از پاموک ترجمه کرده‌ام (و ترجمه‌ی عین‌له غریب نیز پس از کار من منتشر شده)، حق دارم بپرسم معیار ناشران و آژانس‌های ادبی ترکیه در زمینه‌ی کپی‌رایت و منظورشان از «بررسی» چیست؟ مثلاً آیا کسی پرسیده چرا عین‌له غریب به دلخواه جملاتی را به متن اصلی اضافه یا از آن حذف می‌کند؟...

بخشی‌ از خطاها، حذف‌ها و اضافه‌ها در ترجمه‌ی «کتاب سیاه» و همچنین قسمت‌هایی از کتاب را که به دلیل نثر ضعیف فارسی و ویرایش‌نشدن متن برای مخاطب مفهوم نیست، در صفحه‌ی اینستاگرامم به اشتراک گذاشتم و از دوستان مسلط به زبان ترکی استانبولی خواستم نظرشان را بنویسند. تایید آنچه گفته بودم از سوی تک‌تک ایشان نشان می‌دهد در قضاوتم اشتباه نکرده‌ام.

اکانت اینستاگرام: mojdeh_olfat